Diariusz Ottona Wenzla von Nostitz-Rieneck. T. 1-2

Publikowane tu dwa tomy diariusza Ottona Wenzla von Nostitz-Rieneck od niemal stu lat znajdują się w Archiwum Państwowym we Wrocławiu (wcześniej Staatsarchiv) i znane są historykom zajmującym się dziejami nowożytnego Śląska. Jednak wielosetstronicowe, gęsto zapisane poszyty nie zachęcały do edycji. Piszący te słowa zwrócił uwagę na to źródło już w 2008 r., współpracując z Fundacją „Zamek Chudów” przy publikowaniu serii „Pamiętniki Śląskie”1. Dziennik Nostitza miał być kolejnym tomem tej serii. Rychło okazało się jednak, że siłami małej prywatnej instytucji nie można opracować tak potężnego materiału, stąd też poszukiwano odpowiedniego programu finansowania. Dopiero złożony w ramach Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego i pozytywnie rozpatrzony wniosek do Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki oraz uzyskane w 2014 r. finansowanie w wysokości 250 tys. zł pozwoliły przystąpić do transkrypcji, tłumaczenia oraz opracowania tego diariusza.

Do prac przystąpił zespół, w skład którego weszli: Aleksandra Barwicka-Makula i Mirosław Węcki z Uniwersytetu Śląskiego oraz Ałła Brzozowska i Stanisław Jujeczka pod kierownictwem Jarosława Szymańskiego z Uniwersytetu Wrocławskiego. Procedurę opracowania edycji streścić można następująco: rękopis został wstępnie transkrybowany, następnie wstępnie przetłumaczony z zaznaczeniem spornych fragmentów i kwestii, po czym odczytany w celu wypisania wszystkich postaci oraz miejscowości do tzw. ślepego indeksu. Kolejnym etapem było opracowanie biogramów postaci oraz wyjaśnienie spornych i niejasnych fragmentów. W oparciu o powyższe tekst został ostatecznie transkrybowany i przetłumaczony oraz opatrzony przypisami. Na etapie prac redakcyjnych niezbędne okazało się dokonanie ponownej korekty tłumaczenia. Na końcu przygotowano wstęp, noty oraz indeks. Pod tymi zdawkowymi hasłami kryją się wielomiesięczne i niemal pięcioletnie prace nad publikacją tego ogromnego materiału.