Książka stanowi polemikę z feministyczną krytyką chrześcijaństwa. W obszarze dwudziestowiecznej teologii klasycznej (R. Guardini, H.U. von Balthasar, J. Ratzinger) Autorka  podejmuje najczęściej poruszane w tekstach feministycznych elementy chrześcijańskiej doktryny. Znajdziemy wśród nich następujące: obraz Boga jako Ojca; historyczny Jezus a Chrystus, Boży Syn i Słowo Ojca; postać Marii, dziewiczej Matki Boga; seksualne konotacje sceny zwiastowania; utworzenie kobiety z żebra mężczyzny. Za pośrednictwem tych i innych często podnoszonych w środowisku feministycznym kwestii, przy okazji szczegółowego omówienia tychże w przestrzeni współczesnej teologii i biblijnej egzegezy, książka stanowi także pole konfrontacji myślenia „popularnego” z teologicznym, podkreślając schematyzm tak zwanej nowoczesności i dynamizm Tradycji. W rezultacie, uwolnione z deprecjonujących założeń feministycznych ideologii, poza ramami krzywego zwierciadła feminizmu teologiczna męskość i kobiecość wchodzą w nowe, zaskakujące układy.